worden. Zij werden door de Friezen onderworpen, die op hunne beurt voor de Franken moesten onderdoen, nadat Willebrord en anderen daar het evangelie hadden verkondigd. De Noormannen, die van tijd tot tijd het land vreeselijk plunderden, konden er zich op den duur niet handhaven. Na vele lotswisselingen kwam het land aan Karel den kale, en na dien tijd, men weet niet wanneer, verviel het aan de hollandsche graven. Later veroorzaakte de aanspraak, die zoo wel de graven van Holland als van Vlaanderen op een gedeelte van Zeeland maakten, tusschen beiden hevige oorlogen, die wel derdehalve eeuw geduurd hebben, tot dat graaf Willem III in 1323 heer van geheel Zeeland werd. Het bleef na dien tijd met Holland vereenigd.
  De eerste plaats, waar wij, van Herkingen overstekende, in Zeeland aankomen, is Bruinisse het grootste en aanzienlijkste dorp van Duiveland, een der voormalige zeeuwsche eilanden. Dit eiland, dat thans 6.740 bunders groot is, bestond oudtijds uit eenige kleine eilandjes, die door indijking en afdamming van kreken van lieverlede aaneen gevoegd zijn, tot dat het in 1610 aan de westzijde ook met het eiland Schouwen is verbonden, waarvan het nog gedeeltelijk door het smalle Dijkwater is afgescheiden. Het is van de 13^de tot de 16^de eeuw bij zware vloeden menigmaal overstroomd, maar toch telkens weder ingedijkt. De grond is uitstekend vruchtbaar en levert veel meekrap en koren op. Er zijn ook uitmuntende weilanden, goede zand- en wandelwegen, eenig boschland, en de straatweg van Zierikzee naar de Zijpe, welk water het ten O. met het Keeten van Philipsland en Tholen scheidt, loopt dwars door het eiland. In het jaar 1303 werd hier de zeestrijd tusschen de Hollanders en Vlamingen geleverd, en in 1575 waagden het 1.500 Spanjaarden, om van Philipsland midden in den nacht door de zeeuwsche vloot heen naar dit eiland te waden, ten einde zich van Schouwen meester te maken en het beleg van Zierikzee te versterken; zij slaagden in hunnen stouten togt, maar hunne achterhoede kwam daarbij grootendeels om.
  Duiveland bevat geene steden, maar onderscheidene dorpen. Bruinisse, een dorp met 1.400 inw., die hun bestaan vinden in den landbouw en in het visschen van oesters en mosselen, is in 1467 bedijkt; het bestaat voornamelijk uit eene breede straat, die van de haven van en voorbij de kerk loopt, en is door zijne veeren op omliggende plaatsen vrij levendig; er zijn 2 meestoven. De kerk is