ten N. door de Ooster-Schelde omringd. Aan de zeezijde is het geheel door duinen beveiligd, behalve alleen aan de westelijkste punt, waar de merkwaardige en zeer zware Westkapelsche dijk gevonden wordt; ook aan de andere zijden is het eiland door dijken ingesloten. Walcheren, welks naam zich in de verre oudheid verliest, mag met regt een schoon eiland genoemd worden, zoo wel om de heerlijke koren- en weilanden, waaruit de grond voornamelijk bestaat, als om het rijke geboomte, dat men veel in het N. aantreft en de fraaije buitenplaatsen, die hier en daar met de bloeijende dorpen de aangenaamste verscheidenheid van gezigten opleveren. Op vele plaatsen ziet men of bij de woningen, of te midden van het vlakke land, waarvan zij de eentoonigheid breken, heuvels of terpen, welker oorsprong onbekend is. Het geheele eiland wordt door goede, soms zeer fraai beplante wegen doorsneden, waaronder de straatweg van Middelburg op Vlissingen vooral uitmunt. — Het heeft minder dan de andere zeeuwsche eilanden van zware overstroomingen te lijden gehad, en is ook in den loop der tijden niet zeer veel van gedaante veranderd. Daarentegen werd het in de 9de eeuw herhaalde malen vreeselijk door de Noormannen geteisterd, die het bijna geheel uitmoordden en alles aan de vlammen opofferden. Ook in de oorlogen der Hollanders met de Vlamingen leed Walcheren door de herhaalde invallen der laatsten zeer veel. In den spaanschen oorlog bewees het de gcwigtigste diensten aan het vaderland, zoo dat men het te regt den hoeksteen der republiek noemen mag. Het oostelijkste gedeelte van Walcheren wordt ingenomen door het voormalige eiland St. Joosland, dat trapswijze uit ingedijkte vette schorren ontstaan, in 1671 bedijkt en thans door dammen en het uitgedroogde Kanaal van Welzinge met het hoofdeiland verbonden is. De straatweg loopt door dezen polder naar de hoofdstad, door het bevallige dorp Nieuwland, dat te midden van een vierkant plein eene kleine, maar fraaije kruiskerk heeft. Het dorp zelf ligt | uurs Z. O. van Middelburg, de voornaamste stad van het eiland, in welks midden zij bijna ligt, en de hoofdstad der provincie. Reeds in de verte levert deze schoone, voorheen zoo bloeijende stad door hare menigte torens en hooge gebouwen een aangenaam gezigt op, en in hare onmiddellijke nabijheid wordt die aangename indruk nog versterkt, daar zij door eene breede, versche gracht omringd en door sierlijk beplante buitensingels met eene menigte bevallige