Middelburg is in de geschiedenis beroemd door de belegering van 1574, toen de dappere Spanjaard Mondragon, na eene hardnekkige verdediging van 22 maanden, de uitgehongerde vesting aan prins Willem I moest overgeven, waardoor geheel Walcheren van den vijand verlost werd. Later is zij steeds van vijandelijke aanvallen verschoond gebleven; zelfs in 1809, toen de Engelschen in Zeeland geland waren, verwierf zij een eervol verdrag van de Engelschen, die haar 4 maanden bezet hielden; en in 1814 werd zij na den val van Napoleon door de Franschen ontruimd. Even als in de meeste plaatsen van ons vaderland hadden ook hier van tijd tot tijd hevige onlusten plaats gehad, die. meestal uit den regeringsvorm der republiek voortvloeiden; maar toch was de bloei en de handel er steeds toegenomen. Zij dreef handel op meest alle bekende oorden der aarde, en niet weinig droeg tot hare welvaart de hier gevestigde zeer bloeijende kamer der Oostindische Compagnie, met hare aanzienlijke scheepstimmerwerven, bij. Deze welvaart is echter, vooral na 1795, verdwenen, zoo dat er thans nog slechts zeer weinige groote schepen te huis behooren, en de scheepvaart gering is. Daarentegen vindt men er eenige fabrieken, als: 1 meestoof, 1 garancine-fabriek, 1 ijzergieterij, 1 leerlooijerij, 2 touwslagerijen, 3 bierbrouwerijen, 1 azijnmakerij, 2 olieslagerijen, 1 gasfabr., 1 zoutziederij, 1 sigarenfabr., 7 boekdrukkerijen, 5 chocolaadfabr., 2 particuliere scheepstimmerwerven, 5 houtzaag-, korenmolens, enz. Daarenboven is er eene zeer belangrijke weekmarkt, en is de stad de zetel van het Provinciaal-Geregtshof, van de Arrondissements-regtbank, enz. Middelburg heeft eene bijna ronde gedaante en een goed uur in den omtrek, zonder het zoogenaamde buitengedeelte of stadsambacht mede te tellen. Hare tegenwoordige haven, die van 1815—1817 is aangelegd en omtrent | uurs van de stad in het Sloe, regt tegenover de Zandkreek, { uurs Z. van Veere uitloopt, is reeds de derde. De eerste, reeds omtrent het jaar 1100 gegraven, liep uit te Arnemuiden, op de groote reede, die daar toen bestond; de tweede in 1532—1535 gedolven, liep lijnregt naar het kanaal van Welzinge; beiden zijn tot op den bodem uitgedroogd, in weerwil van de ontzettende kosten, die men besteed heelt om de tweede bevaarbaar te houden, Ook de nieuwe haven, die de stad aan de gunstige beschikking van koning Willem I verschuldigd is, voldoet niet aan de verwachting. Het graven eener nieuwe haven naar de zijde van Vlissingen, en de